Autor: Agnieszka Majcher

Nowenna pompejańska to dla mnie odkrycie 2017 roku. Na czym polega fenomen tej modlitwy? Nie wiem. Ilość? Intensywność? Forma? 54 dni. 54 różańce. 8586 Zdrowaś Maryjo.

Chłopak ze wspólnoty? Marzenie niejednej dziewczyny z oazy, często z niewielkim procentem prawdopodobieństwa, bo jak proporcje męsko-damskie na rekolekcjach wyglądają – wszyscy wiemy. Mąż ze wspólnoty? Wniosek większości konferencji o relacjach, potwierdzany w co bardziej rozsądnym animatorze…

Czyją kategorią jest czas?

Aura za oknem jasno pokazuje, że wakacje i lato definitywnie się zakończyły. Oznacza to przede wszystkim powrót do szkoły, na uczelnię i do pracy. Dla mnie to szczególny moment, bo właśnie skończyłam studia i zaczęłam pracę zawodową. Pierwszy tydzień był wypełniony entuzjazmem, ciekawością i rozpierającą dumą (#zobaczciewszyscyżepoloniścijednakznajdująpracępostudiach). Drugi przyniósł szereg refleksji…

Na dzisiaj krótka refleksja odkryta już w Oktawie Wielkanocy, chociaż z natury swojej – wielkopiątkowa.

Ostatnio byłam na niedzielnej Mszy Świętej w jednej z warszawsko-praskich parafii, dość późno, bo o 20:30. Tego dnia od rana byłam poza domem i mój czas wypełniało dużo zdecydowanie małoniedzielnych zajęć. Wciąż miałam te wszystkie sprawy w głowie, kiedy weszłam do kościoła; byłam sporo wcześniej i okazało się, że trwa adoracja. Bardzo się ucieszyłam uznając, że ta chwila ciszy będzie świetnym podsumowaniem dnia i wstępem do Eucharystii, kiedy nagle – odezwał się natchniony głos prowadzącego modlitwę. Westchnęłam w duchu i podniosłam głowę na ludzi, którzy zachęcani przez ów głos, zaczęli podchodzić bliżej ołtarza. Byłam w kościele od pięciu minut, kiedy – bach! – ujrzałam spoczynek w Duchu Świętym. Pomyślałam: grubo.

Zazwyczaj staram się tak rozłożyć w czasie moje przygotowania do świąt Bożego Narodzenia, żeby w ostatnim momencie nie spieszyć się.  W tym roku jednak niezupełnie mi się to udało: ostatni, przedświąteczny dzień w pracy, sprzątanie i gotowanie oraz spotkania z tymi, którzy wyjeżdżają z Warszawy w rodzinne strony szczelnie wypełniły mi czas. Całości dopełniły adwentowa senność pororatnia i całodzienne krzątanie się przy przygotowaniach do kolacji wigilijnej. To wszystko sprawiło, że 24 grudnia o 23:00, lekko wzdychając, zadałam sobie prozaiczne pytanie: dlaczego pasterka jest w środku nocy?!